Een avondje rustig op de bank zitten is er tegenwoordig niet meer bij. Op het moment

dat je net hebt besloten om eens lekker onderuit te zakken met de afstandsbediening

en een bakkie koffie binnen handbereik, gaat de voordeurbel.

 

Je sloft naar de voordeur en doet deze met de nodige verwachting open. Het eerste

wat je ziet is een enorme collectebus, vastgehouden door een puistende puber of

een buurvrouw die je doorgaans liever ontwijkt als je haar op straat tegenkomt. Met

en iets te blije stem vragen ze je om een donatie voor de plaatselijke

volkstuinvereniging, Jantje Beton of een vage stichting waarvan je niet eens wist dat

je er een orgaan van in je lijf hebt. Nergens in huis kleingeld te vinden, dus doe je

maar een greep uit de spaarpot van je jongste dochter. Buurvrouw en puistende

puber ook weer blij.

 

Nu je toch al in actie bent gekomen, beginnen de radertjes in je hoofd ook weer te draaien. Eigenlijk is het best bijzonder dat zoveel mensen zich inspannen om extra fondsen te werven voor doelen waar zij zelf enthousiast van worden.

Zeker nu de overheid steeds verder terugtreedt, de participatiemaatschappij de uitvinding van deze eeuw lijkt, de welvaartsverschillen op deze wereld te groot zijn en er teveel mensen honger lijden en onder oorlogen gebukt zijn. Het idee is geboren; ook ik ga mij inspannen om een goed doel te ondersteunen.

 

Nu wil het toeval dat ik erg van sport hou en beroepsmatig iets met de gezondheidszorg doe. Sporten voor een medisch doel en daarbij ook anderen proberen mee te nemen wordt mijn credo. Wielrennen voor Artsen Zonder Grenzen van Italië terug naar Nederland!

 

Vrienden Floris en Wim zijn eigenlijk al overgehaald voordat ik goed en wel heb uitgelegd wat mijn plan is. Tennismaatje Eildert, Roparun vriend Jaco, wielrenfanaten Mike en Wim en pizzabakker Alfred volgen gemakkelijk.

Meer moeite kost het mij om broer Joost over de streep te trekken. Na de nodige telefoontjes, biertjes en vooral het herhaaldelijk wijzen op zijn iets te omvangrijke buik, doen hem besluiten dit initiatief te omarmen.

De teamnaam komt democratisch tot stand; Stoempen & Stoeipoes, alleen hebben we alleen maar kerels in de ploeg. Daar wordt snel een mouw aangepast. In licht benevelde toestand laat Foortje zich strikken om als Stoeipoes van dit illustere team mee te gaan naar Bardoneccia. Voor Derk, Kees, Walter en Theo is dit de directe aanleiding zich direct als verzorgers bij het team aan te sluiten.

 

Inmiddels zijn we opgericht, aan het trainen, initiatieven aan het ontwikkelen en rollen de euros op onze rekening binnen. Joost kreeg in zijn eentje 70 man op de lunch, grote Wim liet ruim 200 sexy kalenders vervaardigen, kleine Wim wist 2 mooie kledingsponsors binnen te hengelen en zo blijkt er een ongelofelijke hoeveelheid energie en creativiteit in team Stoempen & Stoeipoes schuil te gaan.

 

Jij kan toch niet achterblijven om ons te ondersteunen…………???

(aai daarom onze stoeipoes)

 

 

Sportieve goede doel groet,

 

Otto

Teamcaptain Stoempen & Stoeipoes